Gönderi

korkuyorum hayat tembeli olmaktan
“Bir şeyler insanı törpülüyor,” dedi Ersin. “Hayatın kendisi mi, iş mi bilmiyorum. Ama yıpranıyor insan. Böyle giderse hayat tembeli olacağım diye korkuyorum.” “Nasıl yani?” Çeşitli yüzler geçti Ersin’in gözlerinin önünden. Bankayı hayatın ta kendisi zannedenler, küçücük bir terfi için gecelerce uykusuz kalanlar, kendi gençliklerine başkalarının masallarıymış gibi bakanlar, yorgunlar, bezginler, umutsuzlar, hırslılar… “Tembel işte,” dedi. “Hayatını değiştirmeyi düşünmeyen, giderek daha az şeye razı olan, hiçbir şeye itiraz etmeyen biri… İşten eve, evden işe yani. Bir gün kendime niye yaşadım ki bunca yılı diye sormaktan korkuyorum.”
Sayfa 195Kitabı okudu
··
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.