Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım
Sabahattin Ali Kürk Mantolu Madonna Öylece durup dikilen bir insanın kendi içinde ne savaşlar verdiğini, gün içinde yanınızdan geçip giden yüzlercesinin ne zorluklarla uğraştığını asla bilemezsiniz. Aynı yastığa baş koyduğunuz kişinin bile aklından geçenleri sadece onun söylediği kadarıyla bilebilirsiniz. Sabahattin Ali’nin deyimiyle: “Dünya’nın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir! Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz?”
Türk edebiyatındaki en derin karakterlerden birisinin öyküsü. Kabullenen ve içine atan, çoktan ölmüş ama gömülmeyi bekleyen yaşamayı bir zaruret ve yerine getirilmesi gereken bir formalite olarak gören bir adamı ve aşkını anlatır.
•”Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, yine aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.”
•”Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum. Bu eksiklik sana değil, bana ait. Bende inanmak noksanmış. Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için sana aşık olmadığı zannediyormuşum. Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar ama şimdi inanıyorum. Sen beni inandırdın. Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum…”
•"Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım." 
