Eru vardı, Tek Olan; Ilúvatar derlerdi adına Arda'da. Ve o önce Ainur'u yaptı, Kutsal Olanları, bunlar zihninin evlatları idiler, ve sair hiçbir şey yaratılmadan evvel onunla birlikteydiler. Ve konuştu onlarla, ezgiler sundu; ve onlar önünde şarkılar söylediler, ve o memnun oldu. Lakin uzunca bir müddet her biri bir başına söyledi şarkısını, ya da birkaçı birlikte belki, kulak verip dinlerken diğerleri; her biri sadece Ilúvatar'ın zihninin geldikleri parçasına vakıf oldular, ve kardeşlerini anlarken olgunlaştılar, lakin yavaşça. Her halükarda, dinledikçe derinleşti kavilleri ve yükseldiler uyum ve ahenkte.
Gelip çatınca vakti, çağırdı Ilúvatar, Ainur'un hepsini ve o vakte dek bahşettiklerinden de ulu ve harikulade ahvali sererek gözlerinin önüne, muazzam bir ezgi duyurdu dinleyenlere. İlk tınının ihtişamı ve sonuncunun şaşaası büyüledi Ainur'u; öyle ki, secde ettiler Ilúvatar'ın önünde ve kalakaldılar asude.
Sayfa 47 - İthaki Yayınları - Ainulindalë, Ainur'un MüziğiKitabı okudu
·
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.