Fransız edebiyatında, 60's yıllarında Queneau ve Lionnais adlı yazarlar tarafından başlatılmış, Oulipo adlı, bir edebiyat akımının mensubu olan Tellier, akımın diğer mensupları gibi, - emzik Georges Perec, Calvino ve diğerleri- akımın belli başlı şiarlarına riayet ederek, önceden matematiksel olarak kurgulanmış, edebiyatla matematiğin içiçe geçtiği öyküler yazan, en azından öyle olduğu bilgisini, -okuduğum bu kitabı nezdinde hissedemesem de- siber mecmualardan öğrenmiş bulunuyorum. Kaldı ki kitabı edinmeden, bu akım içinde ismi geçen Perec'i görünce, heralde Telliler de en az Perec kadar dahiyane bir 'başıbozuktur' diye düşündüm ve kitabı edindim. Üstüne üstlük kitap da, Monokl gibi bir yayınevinden çıkınca, kitabı edinme duygum da pek- pekişti sanırım. Bilemedim. Dahası ismi de hoşuma gitmişti bu kitabın ne yalan söyliyeyim, Bar Sonatları. Evet, Bar Sonatları. Ne kadar estetik değil mi... Kitap, Tellier'in genç yetişkinlik yıllarında,o yaşlardaki zihninin tazeliğiyle kaleme aldığı ve haftalık bir dergiye kitapta geçen barın ismini (Jay) mahlas olarak seçip gönderdiği iki yüz öyküsünün içinden bizzat kendisinin devşirdiği öykülerden oluşuyor. Başlangıçta her öyküsünü iki bin karakter olacak şekilde tasarlamış ama kitap haline gelince istemeden de olsa bir tür cümle tesviyeciliğine soyunup, yazdıklarını basıma uygun hale getirdiğini de ayrıca itiraf ediyor. Gelelim kitaba; kitap Jay isimli bir barda geçiyor, gündelik bara girip çıkan müşteriler ya da misafirlerin etrafında şekilleniyor öyküler. Pek tabii barın bir köşesinde arada sırada öykülere dahil olan biblo jazz piyanisti Archie, kokteyl gurusu orta yaşlı bir barmen ve güzel bir garson tamamlıyor barın ahalisini.Hepsi bu. Barmen bol bol kokteyl tarifi vermekle beraber arada müşterilerinden de hangi kokteyl hangi duyguları manipüle eder yahut eski eşin şerefine ne içeyim? veyahut gelen müşterilerin ne giydiğine dair edebi duyarlıktan uzak betim gevezelikleri vs. Ha bir de arada sırada birkaç sığ aforizma. O kadar. Sanki bir kısa film senaryo yarışması düzenleniyormuş da, yarışmaya katılan acemi yönetmenlerin senaryolarından bir dosya oluşturulmuş hissiyatı beliriyor okuyucunun zihninde. Öyküler arasında da anlamlı bir bağ bulamadım. Sevmedim diyemem elbette ( emek var ) ama sevmedim. Bir diğer kitabını deneyeceğim.Yaşına göre yine de iyi kotarmış diyeceğim Tellier için. Zaten ''Öyküde iyiyim!'' iddiası da yok adamın. Canını mı alacağım...Hiç! Keyifli okumalar. Belki başkası daha çok beğenir. Son yerine ünlem: Sn Monokl, harf puntoları büyük olunca kitabın okunurluğu sekteye uğruyor haberiniz olsun. En azından verdiği keyif olarak. Diyeyim istedim.

Bar SonatlarıHervé Le Tellier · Monokly Yayınları · 201213 okunma

·

138 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DaDa