Bence hepimiz "yeraltı insanı" olmaya müsait insanlarız. Bazılarımız doğuştan bu şekilde doğar. Bazılarımızınsa yaşadıkları onu yeraltına çeker. Yeraltı öyle bir yerdir ki içinde bulunurken hayat çekilmez, anlamsız ve zor gelir. Yaşamaktan nefret ettirdiği zamanlar olur. Bu dünyayla ilişkimizi bitirmek isteyebiliriz bazı zamanlar. Fakat bunun yanında müthiş bir üretkenlik imkânı da sunar. Dostoyevski'nin "insan"a dair bu denli nokta atışı tespitlerini yapabilmesi de onun eşsiz bir "yeraltı insanı" olmasından kaynaklanır. Bir yeraltı insanının hayatında bazı kriz dönemleri olur. İlk başta zorlu bir süreç olup bunun sonlanacağını düşünür. Hayata atılmak için çabalar. Yeni insanlara ve sohbetlere açtır. Bu sürecin hayatındaki bir düğüm olduğunu ve bu düğümün bir yerde çözüleceğine inanır. Fakat düğüm çözülmez. Yeraltı insanı o zaman anlar ki hayatın kendisi bir düğümdür zaten. Yeraltındayken kişi kendisiyle tanışır. Bu güzel bir fırsat elbet. Fakat yeraltı, bunun karşılığında kişinin heyecanını söküp alır. Kahkahalarının "canlı"lığını kaybettirir. Daha kompleksli bir insan hâline getirir. Kişi dış dünyadan gitgide uzaklaşır. Hayallerle uyuyup hayallerle uyanır. Dışarısı çok karmaşık, insanlar çok yapmacık gelir. Nasıl davranması gerektiğini de kestiremez artık. Sessizleşir. Kendi içinde çok konuşup yorulmasından mıdır yoksa artık insanları beğenmemesinden midir bu sessizlik bilinmez ama gitgide "yeraltıyla baş başa kalmak" onun konforlu alanı hâline gelir. Kitabı okurken sanki kendi hayatımdan sahneler izliyordum. Eğer kendimi bulduğum her alıntıyı paylaşsam kitabı tekrar buraya geçiririm. Dostoyevski öyle ki yaşamın hangi aşamasında olsak bizi anlatıyor. İnsanı bu kadar iyi tanımasına şaşmamak gerek aslında çünkü yine Dostoyevski der ki: "Bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar." Sanıyorum ki en iyi de o anladı. Uzun bir zamandır kendi içimde yaşadığım tüm duyguları kağıda dökmekle uğraşıyorum. Tüm samimiyetimle. Eğer Dostoyevski ile karşılaşsaydım kitapta da denemek istediğini söylediği şu soruyu kendisine sorardım: İnsan kendi kendine karşı tamamıyla samimi olabilir mi?

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020129bin okunma

·

64 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ivan petroviç