Sonra onu biraz uzakta gördüm, elinde paletiyle dikkatle bakıyordu, dev tuval, hareket eden kolunu kapatıyordu. Bilinçsiz ve çaresizce oturduğum yerde kaldım, resimlerine dalıp sürüklendim, o hayranlık dolu gözlerine dalıp sürüklendim, bıraktım devam etsin, ta ki Armand'ın gözleri kayboluncaya, Claudia taş koridorda yankılanan topuk sesleriyle koşarak benden uzaklaşıncaya, çok uzaklaşıncaya kadar.