"Yıllar sonra hiç kimse evimizin kirli olup olmadığından bahsetmeyecek ama bugün kalplerini temizlediğimiz çocuklar yıllar boyu anılacak işler yapacaklar." Kitap sizi bu cümle ile selamlıyor. Sonrasında aşırı basit bir üslup kullanarak ve vermek istediği mesajı on ikiden vurarak ilerliyor. Her ne kadar henüz anne olmasam da, bir anne adayı olarak keyifle okuduğum ve bana çok şey katan kitaplardan biri oldu.. Katkılarından sona doğru daha detaylı bahsedeceğim. Öncelikle kitabın; annelere hitap eden bir kitap olmasına karşın, geleceğin annelerinin de kesinlikle okuması gerektiği kanaatindeyim. Hatta mümkünse evlenmeden önce, evlendikten sonra ve hamilelik döneminde birer kere okunulması; pekişmesi açısından daha faydalı olabilir. Yani bilhassa yeni evli veya bekarlara tavsiye edeceğim bir kitap olacak. Zaten sanıyorum ki Hatice Hanım'ın azımsanmayacak bir okuyucu kitlesi 20-30 yaş aralığında ve bir kısmı bekar hanımlardır. Bundan mütevellit neslimizin daha bilinçli ve doğru yönelimleri takip etmesini ve gelişim yolculuklarının duraklarının buna benzer kitaplar olmasını takdir ediyorum. Geleceğe umutla bakıyorum. Yazarın en sevdiğim özelliklerinden biri de sıkıcı pedagoji ve kişisel gelişim kitaplarının aksine okuyanlarla sohbet ediyor havasında yazmasıdır. Zira kitap boyunca Hatice Hanım'ın sesiyle okudum ve kendimi çocuk yetişirme üzerine düzenlenmiş bir konferansı dinliyor gibi hissettim. ______________ ---İnsan bazen olayları ve kelimeleri basit bulur. Özellikle büyükler bir çocuğun dünyasında iz bırakacak o küçücük haraketlerin doğurduğu büyük sonuçları kavrayamaz. Bazı ebeveynler kişiliklerindeki yamalarla yaşamaya alışmıştırlar ve alışılmışın dışına çıkmak gibi bir fikirleri yoktur, rahatları kaçsın istemezler. Fakat çocuk yetiştirmek boş bir tuvali resmetmeye benzer. Dünyanın en donanımlı fırça ve boya setine sahip de olsanız (yani çocuğunuz çok yetenekli, zeki, farklı bir çocuk olsa bile) yine asıl resmi oluşturan sizin fırça darbeleriniz ve sizin renk seçimleriniz olur. İşin içinden "Biz de böyle gördük, dayak cennetten çıkmadır, kızını dövmeyen dizini döver..." vb. cümlelerle çıkmaya çalışırsınız, çırpındıkça dibe batarsınız. Kısacası gerekli özveri ve yeteneğe sahip, bilinçli ebeveynler değilseniz o tuvali, yani "çocuğunuzun psikolojisini" mahfedersiniz. Şüphesiz ki, çocukların kişiliği anne ve babalarının kişiliğinin harmanlanması ile oluşur. Ben de bu fikirlerden yola çıkarak yer yer kendimi bir anne gibi gördüm ve gelişigüzel senaryolar çizdim. Eşimin ve benim şartlarımca değerlendirmelerde bulundum. İçimden " Eğer şöyle olursa, şöyle yapabilir miyim acaba?" veya "Böyle olursa, böyle yapmak istesek de yanlış bir yol izler miyiz ki.?" gibi bir iç muhasebeye oturdum. Tahayyül etmesi bile özen isteyen farklı bir dünyaya daldım. Kısacası eserin bana olan katkıları bu şekildeydi. Umarım sizler daha fazlasını bulursunuz. Okuduklarımızı düşünmek, düşündüklerimizi yaşamak duası ile... Keyifli okumalar