227 syf.
·
Puan vermedi
Varsın ekmeği yarım kalsın da, hikayesi yarım kalmasın insanın.
Yarım asra yakın ömürde, yarım kalan bir sevda hikaye edilir Ağıtçı Kadın’ın ağzıyla.
~~Birinci yıl, “bugün” dedim.
İkinci yıl, “yarın” dedim.
Üçüncü yıl, “baharın” dedim.
Dördüncü yıl, “kışın” dedim.
Beşinci yıl, “uzakta” dedim.
Altıncı yıl, “bari rüyada görsem” dedim.
Yedinci yıl, “artık gelmez” dedim…
Diyerek; bir gün Heves Ali’nin çıkıp geleceğine inanarak beklemekle geçen elli yıl.
-Beklediği her gün için, hikayesi ile birlikte bir ölünün ardından ağıt yakıp elbisesinde bir sökük açan, açtığı sökükleri kalbine İşleyen Ağıtçı Kadın.
-Bir sesin rüyasına kapılıp “ Elli yıldır sefer halindeyim güya, bir adım bile gitmedim kendimden uzağa” diyerek; Konya’dan Bursa’ya, İstanbul’dan Erzurum’a, Arkanya’dan Erguvan’a şehir şehir dolaşan, okunan her salâ da, çalınan her türküde ölü de olsa Heves Ali’yi arayan Ağıtçı Kadın.
-Ucu kırık bir kalbin sesi ile; “ Ucunda ölüm var Heves Ali’im, ucunda elbette ölüm var. Gelmeyeceksen, elini son kez omzuma koymayaca, alnımı son kez öpüp yolculamayacaksan, bağışlanma dilemeyeceksen; adını aldığın Ali hakkına söyle bari: Sahiden sevdin mi beni?
…
Yazarın Aşıklar Bayramı’ndan sonra okuduğum ikinci romanı. Yine şaşırtmadı. Dilin yalınlığı, tasvirleri, akıcılığı ile gönlüme taht kuran bir Kemal Varol efsanesi diyorum. Şimdi sırada Babamın Bağlaması ile Yusuf’un hikayesine devam edeceğim
Ben büyük bir hüzünle okudum ama size keyifli okumalar . 
Kemal Varol
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.