Ruhu saf olanları bir kıyamet beklemektedir ki doğru olan da budur.
.
Endüstriyel kapitalist düzende yükselmek demek, bazı utançlara göğüs germek demekti.
"Niçin en asil fikirlerimize hayal, en adi fikirlerimize gerçek deriz?" diye haykırır Lawrence Selden, Keyif Evi'nde. Edith Wharton'ın da çaresiz haykırışıydı bu.
Kaba yeni düzenin itaat edilmesini beklediği tüm şartlara uymuştu, değerlerine saygı duymak dışında. Diğer yandan kendisini bekleyen yeni değerleri benimseyerek ya da yeni bir topluma merak besleyerek değil, sessiz bir kahramanlığa kendini bırakarak başkaldırmaktı.
Böylelikle karakterlerinin mağlubiyetinde, üst sınıfın niteliğinin son onurlu duruşunu okuyabiliyordu. Modern dünyada üstün erkeklerin ve kadınların yazgısı başarısızlık ise, başarısızlık manevi bir kazancın işaretiydi. Edith Wharton'in trajik duyarlılığı da sonunda bu noktaya gelmiştir; ne kendi toplumunu oluşturabilmiş, ne de mevcut olanda yaşayabilmiştir. Ruhu saf olanları bir kıyamet beklemektedir ki doğru olan da budur.
.
·
788 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.