Küfre Düşüren Haller, 1
• Kişi gönül rızası ile, "Filan şey filan adamdadır, eğer yoksa kâfir olayım, inkârcı olayım" diye yemin etmiş olsa, o şey bahsettiği kişide ister olsun ister olmasın bu küfre riza anlamına gelir. (O kimsenin) İmanını ve nikâhını yenilemesi lazımdır.
• (Bir kimse), "Keşke zina ve livâta helâl olsaydı da ben de işlese idim" diye temenni ederse bu da küfürdür.
• Bir kişi, "Bütün peygamberlere inandım. Ama Âdem [aleyhisselâm] peygamber midir değil midir bilmem" derse kâfir olur.
• Bir kimse Hz. Muhammed'in (sallallahu aleyhi vesellem] ahir zaman peygamberi olduğunu bilmese (inkâr etse) kâfir olur.
• "Bir kimse, 'Peygamberlerin dediği gerçek ise biz kurtulduk' derse kâfir olur" denmiştir. Imam Birgivi¹⁹0 merhum buyurur ki: "Bu fakirin anladığı, bu sözü şüphe ederek söylerse küfürdür, Eğer (o sözü gerçekleri) ispat etme kastı ile söylerse (bu küfür) değildir."
• Bir kimseye "gel namaz kıl" denildiğinde, (namazın farzını inkâr ederek) "kılmam" derse kâfir olur, denmiştir. Fakat niyeti, "Senin sözünle kılmam, Allah Teâlâ'nın emri olduğu için kılarım" demekse kâfir olmaz.
• Bir kimseye "Gel tıraş ol ve tırnaklarını kes; zira bunlar Resûlullah'ın [sallallahu aleyhi vesellem] sünnetidir" deseler, bu kişi de (razı olmayıp sünneti hafife alarak) "kesmiyorum" derse, kâfir olur denmiştir. Diğer sünnetler de böyledir. Bu durum, özellikle sünnet olduğu kesin olarak bilinen ve tevâtür ile sabit olan sünnetler için geçerlidir. Misvak kullanmak gibi. İmamlarımızdan rivayet edildiğine göre bir şehrin halkı misvak kullanmayı topluca (inkâr ederek) terketse, onları kâfirleri kırar gibi kırmak câiz olur. İmam Birgivî şöyle buyurur: "Bu fakirin anladığı bu sözü (böyle bir şeyin) sünnet oluşunu inkâr etme sebebi ile (o sözü) söyleseler (o takdirde) küfürdür. Eğer niyeti, 'Senin emrinle işlemem fakat Resûlullah'ın sünneti olduğu için işlerim' demekse küfür değildir." Nitekim muhakkik âlimler böyle açıklamışlardır.
• Akıl bâliğ olmuş bir kız ile erkek nikâhlandıklarında kendilerine imanın sıfatları (şartları) sorulsa, bilmezlerse, onların Müslümanlığı tam değildir. Önce onlara Müslümanlığın gereği olan iman ve İslâm bilgilerini öğretip, daha sonra nikâhları kıyılırsa, nikâhları geçerli olur.
• Bir kimse bıyıklarını kısalttığında yanında bulunan kişi (sünneti hafife alarak), "Bir şeye yaramadı" derse küfründen korkulur. Zira sünneti hafife almış olur.
• Bir erkek ipek elbise giyindiğinde bir diğer kimse "mübarek olsun" derse (harama helâl gözüyle baktığı için o kimsenin) küfründen korkulur.
• Bir kimse, kıbleye karşı ayaklarını uzatıp yatmak, kıbleye karşı tükürmek, kıbleye karşı bevletmek gibi bir mekruh işlediğinde kendisine, "Bu mekruhtur, yapma" dense ve o kişi de, "Her günahımız bu kadar (küçük) olsa" dese, mekruhu önemli bir şey olarak kabul etmediği için (o kimsenin) küfründen korkulur.
• Bir kişinin hizmetkârı kapıdan içeri girip efendisine selâm verse, efendisinin yanında bir kişi olsa ve (inkâr ederek), "Sus edepsiz, köle efendisine selâm verir mi?" dese kâfir olur. Fakat niyeti tarikat (selâm verme) âdâbini öğretmekse ve, "Selâmı kalbinden vermen gerekirdi" demekse bunun küfür olmadığı açıktır.
• Bir kimse başka birinin gıybetinde bulunduğunda yanındaki kişi, "Ne gerek var, gıybet etme" derse, (bu nun karşılığında hafife alarak) o kişi, "Bu bir şey midir" diye cevap verirse, haramı güzel gösterdiği için (âlimler) kâfir olur demişlerdir.
• Bir kimse, "Allah Teâlâ bana cenneti verse, sensiz girmem" derse veya "Filan ile cennete girmek bana emredilse, girmem" yahut, "Allah Teâlâ bana cenneti verse de istemem; ben senin yüzünü isterim" derse, (âlimler) bu sözlerin tamamı küfürdür demişlerdir.
l Bir kimse "iman artar" veya "eksilir" derse, (âlimler) küfürdür demişlerdir. İmam Birgivî bu konuda şöyle buyuruyor: Bu fakirin (bu hükümden) anladığı şey: "(Âlimler iman), İnanılması istenen şeyler itibariyle "artar-eksilir" derse, (buna) küfürdür demişlerdir. Fakat yakîn ve (imanın) kuvveti sidk itibariyle artması küfür değildir. Zira müctehidlerden çok kimse imanın (kuvvetinin) artıp veya eksileceğinden söz etmişlerdir.
• Bir kimse, "Kıble ikidir; biri Kâbe, biri Kudüs'tür" derse (âlimler bu söz için) küfürdür demişlerdir. İmam Birgivî şöyle buyurur. "Bu fakirin (bu sözden) anladığı, 'Şu anda ikidir' derse küfürdür. Ama, 'Beytülmukaddes kıble idi, sonra hükmü kaldırıldı, kıble daha sonra Kâbe •oldu' derse (böyle bir sözü söylemek) küfür değildir."
• Bir kimse bir âlime sebepsiz yere buğzetse, sövse onun küfründen korkulur.
• Bir kimse kâfirlerin işinin güzel olduğu inancında ise, (âlimler bu inanç için) küfürdür demişlerdir.
• "Bir kimse, 'Yemek yerken konuşmamak Mecûsîler'in iyi bir âdetidir' derse veya, 'Hayı ve nifas halinde iken hanımıyla cinsel ilişkide bulunmak Mecûsiler'in güzel bir âdetidir' derse, (âlimler) o kişi kafir olur" demişlerdir.
• Bir kimse yanındakine, "Sen mümin misin?" diye sorduğunda o kişi "inşallah" derse ve teviline kadir olamazsa (Allah'ın izni ile imanla Allah'a kavuşacağım gibi yorumlamaya güç yetiremezse) (âlimler bu söz için) küfürdür demişlerdir.
"Bir kimse evladı ölen kimseye, 'Allah'a senin çocuğun lazım oldu' derse, (âlimler bu sözü söyleyen için) kâfir olur" demişlerdir.
Sayfa 188 - SemerkandKitabı okudu
·
150 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.