Çocukluğundaki gibi hayaller kurmak isteyenlere, hala onların içinde yaşayanlara, çocukluğunun hayallerini özleyenlere… Kitaba başlarken nasıl bir yolculuğa çıkacağımın farkında değildim. Kapaktaki isim ilgi çekici bir şeyler okuyacağımın habercisiydi ancak zihnimde böyle bir kapının açılacağının farkında değildim. Çocukluğumun üzerinden uzun yıllar geçti. Tamam, şu an 23 yaşındayım belki ama bilirsiniz işte, çocukken yaşanan anlam ile yetişkin olduktan sonraki yaşanan anlam başkadır. O yaşlarda okuduğumuz kitaplar bir başka güzeldir. Kurduğumuz hayaller daha gerçektir. Kendimize kendi dünyamızda bir gerçeklik yaratırız o dönemde. İçinde yaşamaktan oldukça mutluyuzdur. Hayallerimiz, kurguladığımız dünya bize her şeyden çok daha gerçek gelir. Öyle olmasını isteriz. Yazarın dediği gibi: “Yetişkinler yolları takip eder. Çocuklar keşfe çıkar. Yetişkinler aynı yolu yüzlerce, binlerce kez yürümekten sıkılmazlar.” Çizgisi belirlenmiş hayatlar yaşamaya öylesine kaptırdık ki farklı patikalar, kestirme yollar, ağaç dalları, gökyüzündeki fasulye ağacı, altın yumurtlayan kaz, devlerin ülkesi artık bize gözükmez oldu. Ben bu kitabı okurken uzun zaman sonra ilk defa çocukluk dönemimdeki kaygısızlığı, hayaller dünyasının gerçekliğini hissettim. Kitabın büyüsüyle artık devler ülkesi bana çok uzak değildi. Altın yumurtlayan kaz yakın arkadaşımdı sanki… İçinizdeki yetişkini öldürüp kısa bir süre de olsa sizi tekrar çocuk yapacak bu kitabı okumanızı öneririm.

Yolun Sonundaki OkyanusNeil Gaiman · İthaki Yayınları · 20201,443 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih Burak