“Ne yazık, anne babalar sonunda ölüyordu ve bir daha hiç kimse insanın adını o kadar güzel ve içten çağıramıyordu” Ucunda ölüm var ile başlayıp, Aşıklar Bayramı ile devam eden ve nihayetinde Babamın Bağlaması ile biten bir yaşanmışlık. Hikaye demek haksızlık olur kanaatimce. Çünkü hikaye olmayacak gerçek her şey. Sonra her hikaye, fazlasıyla bir gerçeklik barındırmıyor muydu? Yarım kalan aşklar, hikayeler, sözcükler, korkular, yalnızlıklar, kırgınlıklar, hesaplaşmalar, affetmeler, vedalar… silsilesi değil miydi hayatımız? Kemal Varol yine muhteşem anlatımıyla, akıcı bir dil ve güçlü betimlemelerle okurlara hikayeyi yaşatıyor “Yarıda kesilmiş, tamamlanmamış, olmamış, kursakta kalmış, gideni ayrı kalanı ayrı yaralanmış ya da tükenmiş her aşkın hakkıydı son bir veda” …. “Herkesin bir şehre, bir zamana, bir hatıraya, bir insana veda etme hakkı vardı bu hayatta” … “Ayrılık; sadece bir insandan değil, artık içinde olmadığımız bir hikayeden de mahrum kalmak demekti” ~~ Geçmişe ait tüm hesabı kitabı kapatarak; “Hoşça kal babam” Kitapla ve sevgiyle kalın

Babamın BağlamasıKemal Varol · Everest Yayınları · 2022956 okunma

·

92 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Songül