Affetmek ve izler…
Sonra, aklımdan ölüm döşeğindeki bir insanı bağışlamanın adil olup olmadığını geçirerek, … Tespih ağaçlarının gölgesinden geçiyorum. Ekip, alet edevatlarını yüklüyor belediye kamyonlarına. Sazlık yok artık, söktüler ve rayların geçtiği yerde şimdi, daha çok kabuk bağlamış bir yarayı andıran, yeni bir yol, bir bağlantı yolu var. İşte bu yol topraktaki onulmaz bir kesiğin hatırasını andırıyor.
Sayfa 28 - ÇınarKitabı okudu
·
107 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.