Uyandığımda daha karanlıktı. Pencereyi ardına kadar açtım. Yaprak kıpırdamıyordu. Odanın içine gecenin serinliği girdi. Gece de girdi sanki. Nemli, yapışkan bir hava. İlkin hoşa gidiyor, sonra üşütüyor insanı. Karanlıkta bir şey göremedim. Evler uykuda, insanlar uykuda, doğa uykuda...
Kişi, bazen kendinden başka biri gibi oluyor. Yalnızken biz
·
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.