Nietzsche, "iktidarsız" insanların çok canlı bir resmini çizdiği bir pasajda bu kişilerin "sımsıkı bastırdıkları bir saldırganlıkla dolu olduklarını; mutluluklarının salt edilgen olup, gerinme, esneme, huzur, 'Sebt günü, duygusal gevşeme ile geçen, uyuşturulmuşçasına yatışmış bir biçim aldığını' söyler. Bu içe-dönmüş saldırganlık, başkalarına sadistçe taleplerde bulunma şeklinde patlak verir; ileride bu süreç psikanalizde semptom oluşturma olarak saptanacaktı. Ve bu talepler ahlak kisvesine bürünür; Freud bu sürece daha sonraları tepki oluşturma diyecekti.
Sayfa 103Kitabı okudu
·
204 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.