Gönderi

Nihayet bir gün gelir ki, ruh; dünyadaki seyahatlerini bitirmiş olarak temiz bir halde ruhani hayata girer. Orada fenalık, karanlık ve hata yoktur. Ve dünyalık son maddi tesirler orada sönmüştür. Orada eski zamanı endişeleri ve acıları yerine sükunet, huzur ve derin bir emniyet hakim olmuştur. Orada ruh, tecrübelerinin son haddine varmıştır. Artık o, bir daha ıstırap çekmiyeceğinden emindir… Münevver, sebatkar ve tatlı ruhların ortasında yaşadığını hissetmek ne kadar hoş bir şeydir! Hiç bir şeyin koparamayacağı sevgi bağlariyle onlara bağlanmak, onların ilhamlarına, meşgalelerine, zevklerine iştirak etmek ve keza onlar tarafından anlaşılmış olduğunu, desteklendiğini, sevildiğini duymak ve ölümden kurtulduğunu, asırların değiştiremiyeceği bir gençliğe kavuştuğunu bilmek ne kadar mestedici bir şeydir!...
··
1 plus 1
·
2,429 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.