Tarık gideli tam tamına bir hafta olmuştu.Onsuz kendimi yapayalnız hissediyordum.O gün yine sabahtan akşam beşe kadar dersliğe kapanmış teknik egzersiz çalışmıştım.Başım kazan gibiydi.Sınıfa saçtığım nota kağıtlarını toplayıp çantama sıkıştırdım. Tam dışarı çıkacağım sırada Vukadin kapının önüne geldi. Gözleri kıpkırmızı kesilmişti.
"Sen iyi misin?" diye sordum.
Kapıyı usulca kapattı."Zamanın var mı?" diye sordu.
Gergindi. Belli ki biraz da içmişti.Dudaklarının titrediğini fark ettiğimde hayretler içinde kaldım.
"Tabi ki var," dedim.
"Hayrola!Yoksa canını sıkan bir şey mi oldu?"
"Vida gibi kafama takılmış durumdasın,"dedi bir çırpıda.
O anda yegane düşüncesini belli etmişti. Çok şaşırmıştım.
"Kalbimin sahibi var," dedim çatallaşan sesimle.
Sayfa 41Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.