Kediler hayatın her alanında olduğu gibi edebiyatta da karşımıza çıkan önemli bir figür. Onların karakteristik özellikleri aracılığıyla benzetmeler yapılarak oluşturulan hikayeler hayvanseverlerin genellikle dikkatini çeker. Mesela nankörlük… Kedilerin nankör olduğuna inananların sayısı bir hayli çok. Bense bunu nankörlük gibi adi bir kavram yerine bencillikle açıklamayı tercih ediyorum. Kedilerin de insanlar gibi ayrı ayrı karakterleri olduğundan eminim. O yüzden elbette nankör olanları da olmalı, ancak hepsi için bu genellemeyi yapamam. Bencillik ise kedilerin büyük çoğunluğu için daha uygun bir kavram. Kedi keyfine düşkündür, kendisine hizmet edilmesine alışıktır. O neyi, ne zaman isterse o zaman olur ya da ona göre normali budur. Tabiatı gereği ben bu durumu yadırgamıyorum. Onları her haliyle kabul ediyor ve seviyorum. Geçmiş Zaman Kedileri adlı metin ise Türk Edebiyatı’nın belli bir döneminde (1870-1950) yazılan kedi hikayelerini içeriyor. Bu derlemede kimler yok ki… Ahmet Haşim’den Hüseyin Rahmi Gürpınar’a, Halid Ziya Uşaklıgil’den Ahmet Rasim’e edebiyatımızın değerli isimlerinin kaleminden çıkan metinler bu kitapta. Şunu önemle belirteyim, metinler latin harflerine çevrilmiş ve kelimelerin çoğu eski Türkçe. Bu okuma hızımı yavaşlattı. Ancak söz konusu kediler olunca pes etmedim. Buradaki metinler daha önce gazetelerde, dergilerde ya da kitaplarda yayımlanmış. Her birinin bir köşesinde karşımıza kediler çıkıyor. Günümüzle ve geçmişle karşılaştırırsak hayvanların hayatımızdaki yerini, onlara verilen değer farklılığını görmek mümkün. Benim en sevdiğim metin Osman Cemal Kaygılı’nın Tekin Olmayan Kedi isimli yazısıydı. Bir solukta okudum. Ayrıca dili de diğerlerine kıyasla çok daha akıcıydı. Bu kitabı alma ve okuma sebebim tam zamanlı bir kedisever olmamdı. Eğer okumakta zorlanmam diyorsanız okumanızı öneririm. Kitapla kalın.

Geçmiş Zaman KedileriFatih Altuğ · Turkuvaz Kitap · 202122 okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe