Gönderi
Polat Özlüoğlu’nun son öykü kitabı Annem, Kovboylar ve Sarhoş Atlar yazarın kalemine hayranlığım konusunda yine beni yanıltmadı, bir diğer öykü kitabı Peri Kızı Af Buyrun gibi yine tepetaklak etti. Yazarın kalemi karakterlerine tepeden bakmıyor, karakterin kendisi oluyor. Bazen küçük bir kız çocuğuna dönüşüyor, bazen yaşlı ve kırık dökük bir babaya. Mutlu eden, gülücükler saçtıran hikâyeler değil bunlar, yaşamın içinden tüm gerçekliğiyle dimdik karşımıza dikilen ve kafamızı çevirsek de bir parçası bizimle gelen, derinlerimize işleyen hikâyeler.
Baba figürünün ön planda olduğu, aile içi ilişkilerin çeşitli metaforlarla anlatıldığı duygu yüklü ve sarsıcı on bir öykü. İlk öykü Unutmanın Huzursuz Bahçesi benim de çok sevdiğim değerli yazar Latife Tekin’e ithaf edilmiş. Bir babanın evlat sevgisi ve acısını daha sindiremeden Kılçık Babam öyküsüyle baba kavramının küçük bir kız çocuğunun hayatındaki belirleyiciliğini okuyoruz. Baba bazen uzak ve mesafeli ama ailedeki yeri yan yana sıralanmış domino taşlarından biri gibi, baba yıkılırsa diğer taşların ayakta durması pek mümkün olmuyor. Edebi dili ve üslubunu çok sevdiğim yazarın öykülerini muhakkak okuyun.
“Yalnızlık korkutucu bir şeymiş baba. Ben oraya girdikten sonra öğrendim. İnsan bir tuhaf oluyor birdenbire yalnız kalınca.”
“Unutmadık. Ölemedik de. Havada asılı kaldık…”
“Elini kaldırdın çünkü, sallayamadın. Havada asılı kaldı elin. O an her şey havada asılı kaldı sanki. Sen bir daha gelmedin. Haberlerin de gelmedi hiç. Sanki kuş olup uçtun uzaklara, çok uzaklara.”
·
375 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.