Sayfa sayısı 77, türü öykü. Çevirisi güzel ve anlaşılırdı, kitap oldukça akıcıydı. Merak içinde okudum. Yazarın ruhsal betimlemeleri çok iyi. Karakterlerin psikolojisini ve ruh halini okura hissettiriyor. Başkarakteri karısının cesedi başında oturmuş, düşüncelerini toplayıp ne olduğunu çözmeye çalışırken buluyoruz. Olayları adamın gözünden, adamın ruhundan okuyoruz. Kadın öldüğü halde adam kibrinden ve gururundan halen onu suçlamaktadır. 41 yaşında, rehine dükkanı olan, alaydan atılan eski asker olan bu adam kendisine rehine vermek için eşyalar getiren 16 yaşındaki genç kıza (aslında çocuk ama döneme göre genç kız) aşık olur. Çaresizlik ve sefalet içinde olan bu kıza, reddetme şansının olmadığından emin olarak evlenme teklifinde bulunur. Kendisini, sefalet ve zorluk içindeki kızın kurtarıcısı olarak görür. Gururlu, kibirli ve kendini üstün gören bu adam karısıyla arasına mesafe bırakır. Egoludur ve kızı ezer sürekli. Şen şakrak, mutlu, uysal, ilgi ve aşk bekleyen bir kızken adamın bu tavrından ötürü uysallığı bir asiliğe, mutluluğu mutsuzluğa dönüşüp ilgiyi ve aşkı başka yerlerde aramaya başlar. Adam susarak anlaşılmayı bekler, adam çektiği acılar için karısının özür dilemesini bekler, adam sadece susar. Artık evlilikleri iletişimsizliğin batağındadır. Zamanla yaptığının farkına varan adam gururunu bırakıp taparcasına sevdiği kızın ayaklarına kapanır. Fakat olaylar yine istediği gibi gitmez. Sarsıcı bir kitaptı. Kitabın sonunda kurduğu " Hayır, her şey bir yana, yarın onu götürdüklerinde ben ne yapacağım?" bu cümle adamın nasıl bir trajedi içinde olduğunu gösteriyor. Hata da yapmış olsa kadın, küçük bir kızdı. Aralarında çok yaş farkı vardı. Adamın, kızın hayat ışığını söndürdüğünü düşünüyorum. Dostoyevski kalemi güçlü bir yazar. Kitabın başında okuyucuya ön söz babında bir not bırakmış. Günlük yerine öykü kaleme aldığı için okuyucudan özür dilemiş ve bu öyküyü "fantastik öykü" olarak nitelendirmiş. Aslında öykü fantastik değil ama okuyunca neden böyle dediğini anlıyorsunuz. Hem olaylar cidden inanılmaz gelişiyor hem de yazar yazış biçimini bir stenogaf olarak görüyor. Yazar bu tarz için, Victor Hugo'nun Bir İdam Mahkumunun Son Günü eserini örnek gösteriyor. Bence kitap, anlaşılabilirlik açısından yetişkinler için. Güzel ve farklı bir eserdi. Sizlere de tavsiye ederim. Keyifli okumalar, kitaplı günler...

Uysal KızFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20238,2bin okunma

·

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.