İncelemeye başlamadan önce ufak bir bilgilendirme notu ekleyeceğim: Mani dini veya Maniheizm, 3. yüzyılda Pers İmparatorluğu içinde, "Peygamberlerin Mührü" yani "son peygamber" olduğuna inanılmış[1][2] Mani tarafından kurulmuş ve kısa sürede hızla geniş bir coğrafyaya yayılmış büyük bir dindi.[3] Bu dinin önemli kutsal metinlerinden biri Arzhang'dı. Mani dini en parlak dönemini 8. yüzyılda Uygur Devleti'nin millî dini olarak ilan edilmesi ile yaşadı. Mani kelimesi eski Türkçe "Mengü" ve Çağatay Türkçesinde "Tanrı" demektir. Bu denli sıra dışı bir teoloji ve insanın yazgısından çok "Işık" için ilgi besleyen bir dinsel inancın, böylesine hızla yayılıp itibar görmesi oldukça yadırgatıcı bulunabilir. Ancak, gnostik efsanelerin bolluğu, ne denli akıldışı olursa olsun, bu tür yaratılış öykülerine inanmaya hazır geniş halk kitlelerinin varlığını göstermektedir. Ayrıca, III. yüzyılda Roma'nın baskıcı ve mutsuz dünyasında, tıpkı Hristiyanlık gibi, herkese kurtuluş vadeden bir inancın yayılma olasılığının ne ölçüde yüksek olduğu Manicilik örneğinden açıkça anlaşılmaktadır[1]. Kitap tamamen Manicilik diye adlandırdığımız, ışık ve aydınlık üzerine kurulu bir dini ortaya çıkaran Mani'yi ve yaşadıklarını ele alıyor. Amin Maalouf akıcı bir hikayecilikle kitabı okuyucusuna sevdirmeyi çok iyi başarmış. Ben kitabı okurken çok sevdim. Ve hiç sıkılmadan okudum. Mani ve alter egosu arasında geçen diyaloglar Mani dinini ortaya çıkarmış diye anladım. Kitaptan çıkarılacak fikir ve sonuçlar var elbette. Ben kitaba genel olarak bir hikâye, bir roman edasıyla baktım. Okunacak güzel bi Amin Maalouf kitabı. İyi okumalar. [tr.m.wikipedia.org/wiki/Maniheizm]

Işık BahçeleriAmin Maalouf · Yapı Kredi Yayınları · 20204,103 okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza