sıfır - bir
“Karanlık gökyüzünde ışığı kendine bile yetmeyen yeryüzünden bakınca sakince rotasında ilerleyen bir uçakla kolaylıkla karıştırılabilecek türden bir yıldız ne kadar yıldız derse kendine birçoğumuz ancak o kadar demeli kendine insan. Kalabalıklar içinden ayrıştırılamıyoruz. İşin aslı kendimizi bile ayıramıyoruz. Hayat ya hep ya hiç diyip tüm paranı siyaha veya kırmızıya yahut zero’ya koyman gibi heyecan dolu değilse, yeryüzünden parlaman ya da gökyüzünde parlamanın ne alemi var? Parıltının yüksekliğiyle kimse ilgilenmiyorsa şarj edilen pillerini sürekli dolu tutmanın ne alemi var? Yüzündeki tebessüm yaşınla doğru orantılı olarak insançekimine yenik düşecekse, hayal kurmanın ne alemi var? Baharın gelişini çiçeklerden önce yaprakların tonlarından anlamanın, yağmurun çoşturduğu çam konusunun, sıcak bir belde de tatlı bir meltemin vücuduna hiç kimsenin dokunamayacağı naiflikte dokunuşunun, sessizliğin kıymetini bilmenin, çocukla çocuk olabilmenin, yaptığın hatalardan senden apayrı bedenlerin sakınabilmesine çabalamanın, seni bilen anlayan insanlarla konuşmadan anlaşmanın, kırık kalbini hiçbir şeyin onaramayacağını bilip yine de dayanabilirim diyip devam etmenin, bir kere olsun sevgi görmeyip içinde bunca nasıl stokladığını düşünüp düşünüp bulamamanın… tüm bunların yaşama dair iyi-kötü şeyler olduğunu bilip hepsini dengede tutmanın ne kadar zorlayıcı olduğunu öğrenmek zorunda kalmak. Hayat iki insanın birbirini arzulamasıyla başlıyor keşke öyle son bulsa, bizi iki ayaklı doğurarak bu şansımızı da istemsizce elimizden almışlar.”
~ ben’den ~ 04.10.2022 ~ 03:55 ~
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.