"İnsanların duyguları olmasaydı neler olurdu?" düşüncesinden yola çıkılarak yazılmış bir hikaye. Duygu, bireyin ruh halini ifade eden temel tepkimelerdir. İnsanlar duyguları olmadan kendilerini ifade edemez. Sevinci, üzüntüyü, sinirliliği, öfkeyi, aşkı, sevgiyi, nefreti, hırsı,... Duyguları olmayan bir insan, aslında sadece bedenen vardır. Sakin bir Karadeniz köyün de yaşanan bir kadın cinayeti, bu köye yerleşen emekli inşaat mühendisi ile bir gazeteci genç kızın tanışmasına vesile olur. İkilinin arasında ki ilişki gün geçtikçe tuhaf bir hal alır. Kurguyla gerçeğin karıştığı, duyguların en karanlık, en kuytu bölgelerine girildiği hikaye, gitgide baş döndürücü bir serüvene dönüşür. Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı. Aslında başlarken biraz önyargılıydım diyebilirim. Kitaplarının iç karartıcı, psikolojik yönde olumsuz olacağını düşünüyordum. Biraz haklı çıktım ve biraz da yanıldım. Önce bir cinayet hikayesi ile başlayıp, sonra tuhaf diye adlandırılan bir adamın hayatına yani asıl hikaye, kardeşimin hikayesine geçiş yapıyor kitap. Kurgu ve konu açısından çok güzel yazılmış. Gerçekten sonu da çok etkileyiciydi. Ama gelgelim hiçbir karakteri kendime yakın bulmadım. Hatta gazeteci kız bana çok itici geldi. Velhasıl karakterler çok hoşuma gitmese de bir çırpıda okuttu kendini kitap. İyi okumalar dilerim :)

Kardeşimin HikayesiZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2019105,9bin okunma

··

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rumeysa Kızmaz