Anam, türkü söylerdi bana masal yerine
Hüzünlü, boynu bükük hep Azeri türküler.
Yüzüme bakamazdı, acısını anlardım,
Rüzgarlarla savrulur, yağmurlarla yağardım.
Ya yer yatağımda, ya serin sotalarda
Anamı dinlerken ağlardım.
Ben, süt gibi mübarek türkülerle büyüdüm
Bir yanım aydınlık, bir yanım gurbet!
Anamın "Ay balam!"lı türkülerinde
Bin yakarış gibiydi baştan başa memleket.
Sayfa 148 - Türk Edebiyatı Vakfı YayınlarıKitabı okudu
·
452 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.