Gönderi
Her arayan bulamaz ama bulanlar arayanlardır.
Gazzâli'nin ilk okuduğum eseri. Hem bir otobiyografi olması hem de yazarın kendi manevi yolculuğunun izlerini barındırması açısından genel olarak okuması keyifli bir eserdi. Sanki Gazzâli'nin günlüğünü okuduk gibi hissettim, empati kurdum ve onu anlamaya çalıştım. Okurken bir kere daha onun ne kadar büyük bir âlim olduğunu anladım. Yazdığı ve savunduğu bazı düşüncelere pek katılamasam da zekasına, muhakeme yeteneğine ve fikirlerine hayran olmamak elde değildi. Gazzâli'nin ikilemelerini, "Gerçeğe" ulaşmak için sarf ettiği çabasına bakarken, çok bilgili bir insanın derdi böyle olur işte diyor insan.
Gazzâli bu eserde genel anlamda dininden yola çıkarak, inandığı değerleri sorgulamaya başlıyor ve bu sorgulama ta ki, bu dünyada aklıyla hiç bir şeyden tam manasıyla emin olamayacağını, kalbindeki güven duygusunun ancak Allah'ın kalbine bahşettiği bir "Nur" sayesinde olabileceğini anlamasıyla son buluyor.
Gazzâli; yaşadığı bu sürecin aşamalarını, bu aşamaları geçerkenki düşüncelerini tek tek açıklıyor. Böylece adeta onun fikirlerinin arasında gezintiye çıkıyorsunuz.
Ben bu kitabı tekrar okumak istiyorum çünkü oldukça kısa bir kitap olmasına rağmen bir o kadar da derin. Eminim satır aralarında kaçırdığım, üzerine düşünülmesi gerek daha nice düşüncesi vardır.
Çok ünlü ve zeki bir âlimin yaşadığı fikri ve zihnî derin bunalımlarını ve bunlardan nasıl kurtulup -ona göre- gerçek huzura erdiğini okumak çok ilham verici ve aydınlatıcıydı.
··
358 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.