“Gözleri aşkın ve ayrılığın anayurduydu. Buğusunu güzel sözlerin emdiği uzun bir günbatımıydı ağzı....Gülüşü, dağılmış orduları önce toparlar, sonra yeni bir yenilgiye sürerdi.Ben, kalbim ağzıma kadar büyümüş, köküne su yürüyen ağaç yaprakları gibi kıpırdar, gülümserdim. Kocaman bir kentte inceliği soluyan biricik kırmızıydı. Ekinlerin arasında
Sayfa 100 - Kırmızı Kedi Yayınevi
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.