Türk edebiyatının ilk hikâyesi ya da denemesi Ahmet Mithat Efendi’ye ait olup,batılı anlamdaki ilk hikâyesi Sami Paşazade Sezai'nin Küçük Şeyler’idir.Bu mühim yazarlardan,tarihlerden Sait Faik'e kadar Ömer Seyfettin,Memduh Şevket Esendal,memleket hikâyeciliğinin en mühim yazarlarından Refik Halit,Sabahattin Ali gibi yazarlarımız eserler vermişlerdir.Bu önemli yazarlardan Sait Faik'i ayıran özellik ise yazarın işlediği kişilerdir.Sıradan,hayatın tam içinden çekip çıkardığı kişiler onun öykü karakterleridir.Yazarı farklı kılan ikinci özellik ise durum anlatmasıdır;Çehov Tarzı Hikâye.Hayatın içinden bir kesiti alır ve aktarır. Üslûp olarak keskin olmayan bir değişkenlik vardır.Yazarın üç dönemi odak noktaları ve üslûp açısından değişkendir.Yazı hayatının son dönemi daha çok argo içerirken,ikinci dönemi umutsuzluk taşırken,ilk dönemi insan ve hayat sevgisi taşır. Sarnıç yazarın birinci dönemi kabul edilen dönemine aittir.Bu döneminin öykülerinde mekanlar; yurt dışı(Örnek: Grenoble'da İtalyan Mahallesi) ,Adapazarı, İstanbul,Sakarya’dır.(Örnek: Loğusa öyküsü) Yazarın ilk dönemindeki insan sevgisi anlayışına bir örnek vermek isterim.”Bu dünya insan için kâfiydi.Bu dünyada insan en güzel,en büyük ,en bahtiyar olacak mahluktu.O halde niçin sokakta çıplak çocuklar,aç gezenler,işsiz delikanlılar,titreşen köylüler,yalnız namazlarını ve torunlarını seven ihtiyarlar vardı? Bu satırlar aynı zamanda yazarın ilk döneminin özelliklerinden olan, fakiri yüceltmesine de bir örnektir. Yazarın mahalle kültürüne ait yazdığı en güzel öykülerden biri kitapta yer alan “Kalorifer ve Bahar”,”Beyaz Altın"öyküleridir.Beyaz Altın yazarın zengin kesimi yerdiği öykülerdendir.

SarnıçSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 20133,317 okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.