saldırının şiddeti uzaklıkla doğru orantılıdır_
Bir sanat yüzyıllar ve yüzyıllar boyunca, vahim boşluklar bırakmaksızın ya da gelişimini kesintiye uğratacak tarihsel felaketler olmaksızın, kesintisiz bir evrim izlerse, artık ürünleri üst üste yığılmaya ve yoğun gelenek yavaş yavaş günün esini üzerinde ağırlığını duyurmaya başlar. Ya da başka bir deyişle: Yeni doğan sanatçı ile dünyanın arasına gittikçe daha yoğun bir geleneksel biçem birikimi girmeye başlar ve ikisinin arasında doğrudan ve özgün iletişimi engeller. Öyle ki, iki şeyden biri olacaktır: Ya gelenek, giderek her türlü özgün gücü boğacaktır _Mısır'da, Bizans'ta, genelde Doğu'da olduğu gibi_ ya da geçmişin, yaşanan günü baskı altında tutması durumu tersine dönecek, yeni sanatın kendisini boğan eski sanat illetinden yavaş yavaş sıyrıldığı uzun bir dönem başlayacaktır. Bu, Avrupa ruhunda görülen durumdur, Doğu'nun onulmaz gelenekçiliği ve geçmişçiliğine burada bir gelecekçilik içgüdüsü egemen olmuştur.
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.