Kemal Varol ilk kez okudum. Yazarın aynı zamanda şair olmasından dolayı anlatımı şiirsel, akıcı ve duygu yüklü. İlk sayfalarda kendini içine çekiyor. Ölümü, ölü evini, hüznü ve derdi içimize işliyor. Romanın olay örgüsü çok güzel. Hayat hikayeleri arasındaki bağlantı biraz zayıf kalsa da hikayelerin derinliğiyle bunu telafi ediyor. Yazarın anlatım tarzını ve yaşanılan coğrafyalardaki acılara değinmesi açısından çok beğendim.
Okurken bu roman 10 puanı hak ediyor demiştim ta ki son bölüm olan Arkanya’ya (Ergani) geldiğinde hayal kırıklığına uğradım. Yazar ideolojisini açıkça yansıtmış. Dağa çıkan Cemal kod adlı teröristi masum göstermiş ve dağa çıkması için kendince meşru(!) nedenler yaratmış. O ideolojiyi ona aşılayan ve örnek aldığı mahalle abisinin gözünden değil de oğullarını terörün pençesine kaptıran anne babanın gözünden anlatsaydı daha tarafsız bir yorum ortaya çıkabilirdi. Romanın bir kaç yerinde de siyasi dokundurmalar hissettim önemsemedim ama o bölüm tamamen fiyasko oldu benim için. Keşke sadece aşk romanı olup kalsaymış. Sadece o acı hayat hikayelerini, hasretle yitip giden ömürleri ve ağıtçı kadının aşkını okusaydık. Bu güzel romanı politize etmenin gereği yoktu. Ama diğer romanları 
Aşıklar Bayramı ve 
Babamın Bağlaması da okuyacağım umarım onlarda hayal kırıklığına uğramam.
Keyifli okumalar.
·
938 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.