Ben de buradayım Oğuz Ataycığım sana karşılık vererek başlamak istiyorum. Biliyorum yaşadığın dönemde hiç istemediğin tepkilerle karşılaştın, hiçbir şekilde anlaşılamadın ama bu senin sorunun değil ki, seni anlamayan bir türlü anlamak istemeyen o insanın sorunu. Her geçen gün seni daha iyi anlıyorum ve seni genç yaşta kaybetmenin üzüntüsünü daima aklımdan çıkaramıyorum. Şimdi Albayların, Olriclerin o kadar çoğaldı ki, gittikçe evet Albayım diyenler artacak. Oğuz Atay'ın hangi eserinden başlamak isteyenlere tavsiyem Korkuyu Beklerken tam başlangıç için muazzam olur diye düşünüyorum. Hem Tutunamayanlar'ı hem Tehlikeli Oyunlar'a karşı bir altyapı oluşturabilirsiniz. Benim gibi İlk başta Tutunamayanlar'ı , Tehlikeli Oyunları okuyunca ister istemez bir Olric, bir Albay aramadım da değil. Aslında sanki okura bir Albayım varmış gibi gizliden gizliye hissettiriyor. Eveeett gelelim Korkuyu Beklerken adlı hikayemize. Bildiğiniz bütün hikayeleri unutun Oğuz Atay dilinden bambaşka bir gözle, bambaşka dünyaların içine girerek sürükleyici hikayelere konuk olabilirsiniz. Toplam sekiz hikayeden oluşuyor. Genel konular arasında yabancılaşma, yalnızlık, anlaşılamamak konular hakim diyebilirim. "Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı." Diye başlıyor ilk hikayemiz olan Beyaz Mantolu Adam. Kahramanı sessiz bir dilenci ile başlıyor. Burda İlk cümleden de anladığımız gibi Kalabalık bir ortamı görüyor ve kendi içine dönmeye karar veriyor. Toplumun bu sessizliği karşısında bir kukla gibi oynatıyor. Topluma karşı nasıl yabancılaştığını okuyarak anlayabiliyoruz. Evett Korkuyu Beklerken. "Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı." diye kitabından içinden alıntı yaparak başlamak istiyorum. Hikayeye ismini veren o meşhur hikayeye geldik. Bu hikayede ise evine bir gün, yabancı anlayamadığı türden bir mektup geliyor ve her şey bir mektupla başlıyor. Mektupta öyle böyle değil... Anlamsız bir gelen bir şey üzerine o kadar yoğunlaşıyor ki korkmamak mümkün olmuyor karakterimiz için. Oysa anlamlı gelse ne kadar da saçma sapan meseleler üzerinde durduğunu anlayacak. Karakterimiz de gözünde büyüttüğü için korkuyor aslında. Neden, niçin korkarız hangi konularda bunu da düşünelim. Karakterimiz çaresini aramaya kalkıyor tâbi. Yeri geliyor korkudan aç bile kalıyor, hele bir aşure yapışı var kendinizi gülmekten alıkoyamazsınız. Sokağa bile çıkmıyor. Her daima korku ile karşı karşıya Kalan bir karakter. En sonunda da ise... Sürpriz olsun. Şimdi de Babama Mektup var. "Gülümsemenin içinde ki sevgiyi demek ki anlatamıyorum." Hikayenin içinden bir alıntı ile başlamak istedim. Aslında burada Kafka'nın Babaya Mektup ile değerlendirebilir. Bu hikayede babasını sevmiyor ve aralarında kopuk bir baba- oğul ilişkisi var. Bir yandan da onun gibi olmaktan (yani babası gibi) korkuyor. Bir yandan da babası ile uzlaşma sağlayabileceğini düşünüyor. Bana bu hikaye o kadar yakın hissettirdi. Orası da bende kalsın.. Şimdi de Unutulan diğer bir hikayemizde. Hangimiz unutulan olmayı isterdik? Her şey Tavan arasında kalmış bir albüm ile başlar ve Eski bir sevgili.. "Görünüşüme bakma, içim öldü artık." "Hayır, gerçekten ölmedi; çünkü ben yaşayamazdım ölseydi." Ne evet ne hayır. Siz olsaydınız ne derdiniz? Bir çırpıda okuduğum mektup oldu. Birini o kadar çok seviyorsunuz. Aldığınız cevap: "- Red ediyorum." Ama aldığınız cevap karşısında da anlamıyorsunuz. Bir türlü kabul edemiyorsunuz. Karakterimiz de işte böyle biri. Ailesi karşı geliyor. Sevdiğine karşı yeri geliyor intihar , ölüm ile karşı karşıya geliyor. Galiba aşık olmak, körü körüne sevmek böyle bir şey. Keşke sana akıl verebilseydim ama yinede anlamazsın sanırım. Diğer hikayeler de Bir mektup Tahta at Demiryolu hikâyecileri - bir rüya Sona ulaştık sanırım. Keyifle bir solukta okuyacağınız bir hikâyeyi sizlerle baş başa bırakıyorum.

Korkuyu BeklerkenOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202226,4bin okunma

·

1.852 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhsin Öğüt