Cok inanmışın yolunu kesmiş, kılıcına çok mazlum kani bulaşmış biriydi Hürr.
Düşman safından çekilip bana gelirken önce Eba Abdullah'la karşılaştı Harem çadırının önünde bekliyordu. Ona selam vererek, "Ben günahkârım, yüzü karayım, yolunuzu kesen o suçlu kimseyim" diyerek af diledi. "Allah'ım bu günahkâr kulunu bağışla, senin dostlarının gönüllerini incittim, onları korkuttum."
Çocuklarım Hürr'ü kendilerinin önünü keserken görmüş, ürkmüşlerdi. Bağışlanmak için yalvarıyordu. Tövbe ediyor, dönüyordu. Bana, dönüşünün kabul edilip edilmediğini sordu. "NEDEN OLMASIN" dedim. "DÖNEN, HİÇ İŞLEMEMİŞ GİBİDİR"
Dünyalar onun oldu, sevindi, gönlü şenlendi.
'Artık' dedi 'kanımı sizinle sizin yolunuzda akıtmam için bana izin verin. Bana fırsat verin, kılıcım size kastedenlerin kanını döksün.'
Sayfa 32Kitabı okudu
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.