“Birden kamera ilginç bir ışık yakalıyor. Bu tamamen saçtan oluşan bir kafa ya da insan boyutlarında bir Noel ağacı. Kafaya benziyor. Saçla dekore edilmiş bir kafa: gümüş, bakırsı, yanardöner, janjanlı saç, ışıkta binlerce çeşitlilikle yanıp sönüyor, parıldıyor. Parti saçı. Hovarda, neşeli, şaşaalı, göz kamaştırıcı bir saç. Geceleyin daha da güzel görünüyor. Saçın altındakiyse Andy. Andy kim? Andy grubun yeni arkadaşı.” Biraz uzun bir alıntı oldu ama Cyrille Martinez’in ironik ve mizahi üslubundan bir örnek paylaşmak istedim. Anlatımı müthiş keyifli. Geçtiğimiz günlerde #dulbayanbasquiat ı okudum ve Andy Warhol da geçiyordu. Andy Warhol ile New York sanat ortamına dair bir şeyler okuyarak devam etmek istedim ve #newyorktaikiaylaksanatçı yı yeni edinmiştim, tam denk geldi. Üstelik @sirinetik çevirisi Pop art akımının en önemli temsilcilerinden olan Andy Warhol ve şair John Giorno’nun yeni ünlendiği zamanları konu alıyor. Tanışıp, birlikte oldukları dönem, 1960’lar New York. İronik anlatımla her şey gerçeküstü gibi ama gerçek:) Andy Warhol da bana hep gerçeküstü gelir, onunla çok bağdaştırdım anlatımı. Kitaba kurgusal olmayan kurgu diyebiliriz, Martinez gerçeklerden yola çıkarak bir tuhaf bir kurgu oluşturuyor. Ayrıca sanata, edebiyata dair eleştirileri çok yerinde. Kitapta Warhol’un ilk deneylerinden biri olan “Sleep” filmi de var. Andy, John’u uyurken filme çekiyor. Bu yıl okuduğum #ottessamoshfegh in #dinlenmeverahatlamayılım da New York sanat ortamı, uyuyan bir karakter ve bunun sanata dönüştürülmesi vardı. Warhol’a bir gönderme var bence Anlatımıyla, tuhaf kurgusuyla, eleştirileriyle çok sevdiğim bir kitap oldu New York’ta İki Aylak Sanatçı. Hem yılın en iyilerinden hem beklentimi aşan kitaplardan biri:)

New York'ta İki Aylak SanatçıCyrille Martinez · Ayrıntı Yayınları · 201756 okunma

·

162 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Vox Nihili