haruki murakami sürekliliği sağlamanın bir yolunu bulmuş. ernest hemingway'le aynı şekilde:
"yazsam kimse tutamayacak, sabahlara dek yazacakmışım gibi hissettiğim zamanlarda kalemi bırakırdım" diyorlar, oysa ben bir yazıyı tek seferde belki bazen bir sigara molası denecek kadar kısa bir sürede yazar ve kalkarım.
onlar böylece o yazılanı pişiriyorlar, ağır ateşte. belki o yüzden okurken lezzeti damağımızda kalıyor da benimkiler anlık açlıklara bir aş oluyor. dönüp düzelttiğim bir yazım bile yok, ertesi güne bırakmak işkence. yazarken sabırsızım, okurken olduğu gibi değil. yavaşlamak da sanata dahil oysa.
·
222 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.