Yıllar yıllar önce ortaokuldayken Türkçe öğretmenimizin bize okutup sınav yaptığını hatırladığım kitap. Birkaç saat önce eski kitaplarımı koyduğum rafı incelerken gözüme çarptı ve zamanında bu kitabı ne çok sevdiğimi hatırladım. Biraz göz gezdireyim derken de bir bakmışım tüm kitabı aralıksız okumuşum tekrardan! Öncelikle, ben de lisenin bir kısmını yatılı okuyan biriydim ve ortaokulda ilk okuduğum zaman, bu kitap beni lisede yatılı okumaya teşvik etmişti. Tabi kitaptaki kadar eğlenceli miydi orası tartışılır ama güzel arkadaşlıklarım ve keyifli vakitlerim de olmamış değildi. Kitaptaki Johnny Trotz, Martin gibi sorunlar yaşayan ana karakterler olduğunu hayal meyal hatırlıyordum ama aklımda daha çocuksu ve yüzeysel kalmış nedense. Şimdi tekrar okurlen aslında yetişkinlere de yansıyacak yerler olduğunu fark ettim: Örneğin, Doktor Bökh ve Sigara İçmez dedikleri eski arkadaşı arasındaki diyaloglar, Sigara İçmez'in eşini ve çocuğunu kaybettikten sonra paranın ve mevkinin anlamsızlığını fark edip mesleğinden istifa ederek daha mütevazi bir hayat yaşayıp sadece sevdiği şeylerle ilgilenen yalnız, hafif buhranlı bir adama dönüşmesi vesaire... Gelecek kaygıları yaşadığım şu 20'li yaşlarımda kendim ve toplum arasında sıkışmışken hayatımın o daha az tasasız, bolca umutlu olan günlerini hatırlatarak birkaç saatliğine de olsa bende güzel hisler uyandırabildi tekrardan. Gerçekten de Doktor Bökh'ün de dediği gibi insanın gençliğini,çocukluğunu unutmaması gerekiyor bazen.

Uçan SınıfErich Kästner · Can Çocuk Yayınları · 20222,851 okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mara