Kış aylarında okunabilecek sıcacık bir hikayenin incelemesiyle geldim :)
Bu kitabı ilk okuduğumda 13 yaşımdaydım. O zamandan bu yana hep bir kere daha okumak istemiştim. Ancak aynı tatlı hisleri tekrar yaşar mıyım acaba diye de düşünmedim değil. Çünkü o zamandan bu yana kitap değişmese bile ben değiştim ve aynı hayal dünyasına sahip değilim. Tabi bu hisler kitabı okumaya başladığım an kafamdan uçtu gitti. Yine yakılan defterler için üzüldüm, yine Martin'le resim yaptım, yine Uli'yle şemsiyeyle atladım.
Bundan yıllar sonra, ömrüm yeterse, yine okuyacağım, yine Martin'le resim yapacağım, sonunu bile bile yine Uli'yle beraber atlayacağım. Bazı kitaplar bazı zamanlarda okunduğunda iz bırakır. Bu kitap da benim için öyle, gördükçe bile içimin ısındığı, okudukça yumuşacık olduğum bir hikaye. Belki ben de "10 Yıl İçinde" gezmelik giysilerimi giyip, altı kır at tarafından çekilen mavi bir faytonla Alpler'e giderim, kim bilir?
