Bazı bariz bölgesel farklılıklar olsa da, kiliseye devam etme konusundaki düşüş, nüfusun politik kuruluş mitlerinin çetrefilliğini anlayacak kadar eğitim görmüş ve Alman ulus-devletinin siyasi istikrarından azami derecede yararlanan kesimi arasında gözlemleniyordu tam da: Bunlar tüccarlar, sanayiciler, üst düzey devlet memurları, bankacılar, üniversite profesörleri ve öğretmenlerdi.
Kırsal kesimde yaşayan nüfus da dahil, alt sosyo-ekonomik sınıfın üyeleri için, aksine, kiliseye devam sosyal hayatın asli unsurlarından biri olarak kaldı.
Bu, Nietzsche'nin ifadesiyle, nüfusun "devlet yönetiminin zorunlu ya da rastlantısal eksikliklerinin, ya da hanedanın çıkarlarının tehlikeli sonuçlarının” Sıkıntısını en çok çeken kesimiydi.
Finansal gücün yoğunlaşmasının olduğu kadar Alman ekonomisinin uluslararası ticaret sistemiyle giderek daha fazla bütünleşmesinin de yarattığı tehdit altında, devleti ve siyasi eylemi kutsal olan tarafından yönetilen kutsal bir varlık olarak kabul ederek modernitenin tehditlerini telafi etme olasılığı en yüksek olan, yine nüfusun bu kesimiydi- "kıtlıklarda, mali krizlerde, savaşlarda” kaçınılmaz olarak "Tanrı'nın elini" gören ve hayatları Nietzsche'nin Tylor'ın kültürel antropoloji alanındaki çalışmalarında bulduğu arkaik kalıntılar tarafından yönetilen "henüz rüştünü ispat etmemiş kitle”ydi
Sayfa 195 - Kültür yayınlarıKitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.