Sahaf Mendel, içinde üç ayrı ama bir bakıma aynı hikayeyi barındıran bir kitap. Adını ilk okuduğumda bir sahafın dükkanında geçen olayları anlattığı bir roman olabileceğini düşünmüştüm. Gerçek ise başkaymış. Sahaf Mendel ile başlayayım. Ben çok sevdim Jakop Mendel'i ve ona üzüldüm de. Kendi halinde kitaplarının sayfaları arasında yaşayan biriydi o. Onun gibi mükemmel birine, o ufacık dünyasını çok görmüşler ne yazık ki. Eskiden capcanlı ve hayat dolu olan bir şeyin, bir şahsın neredeyse yaşayan bir ölüye dönüştüğü kitapları, hikayeleri okumayı hem seviyorum hem de beni biraz rahatsız ediyor. Aslında bu hikaye dünyanın geçiciliği, insanların nankörlüğüne de atıfta bulunuyordu bence. Jakop Mendel o kadar eğitimli, bilgili, kültürlü insanın hayatına katkıda bulundu, o hayatları geliştirdi hatta lakin o da her fani gibi bu dünyadan göçüp gittiğinde onu hatırlayan ve mirasına kendince sahip çıkan tek kişi okuma yazma dahi bilmeyen Bayan Sporschill oldu. Bunların dışında Mendel gerçekten de kendime örnek olarak almayı isteyeceğim biri. Ne yazık ki günümüz şartlarında kitaplarla dolu bir malikaneye hatta bir odaya kapanıp temel ihtiyaçlarımdan arınmanın bir yolunu bulmadığım sürece bu imkansız bir gelecek. Görülmeyen Koleksiyon bana hem berbat hissettirdi hem de farkındalığımın artmasına sebep oldu. Aslında her şeye anlam yükleyen bizleriz. Bir röportajda duymuştum, hangisi olduğunu hatırlamıyorum. Galiba Salma Halek'in bir röportajıydı. Biri size gelse hiç bilmediğiniz bir dilde kırıcı şeyler söylese... Veya jest ve mimikleri oyun dışı etmek için şöyle diyeyim kırıcı, sizi mahvedecek şeylerle dolu bir mektup geçse elinize, bunun bir anlamı olur mu? Sadece bomboş bir kağıt parçasıdır o sizin gözünüzde çünkü orada ne yazdığını anlayamazsınız. Gereksiz, haddi olmamasına rağmen konuşan insanların düşünceleri de işte bizim için böyle olmalı. Bu adam ve koleksiyonu da öyleydi bence. Aslında artık orada değiller ama onun nezlinde, onun aklında, onun düşüncelerinde hâlâ oradalar ve bu yüzden o, kör olmasına rağmen hepsini tüm ayrıntılarıyla görebiliyor. Anılarında, allında, hatıralarında olduğu gibi koleksiyonu. Hiç değişmedi ona göre. Yaşlı bir adamı mutlu edebilmek bu kadar kolay aslında. Ben şahsen geçmiş tecrübelerimin ardından yalandan nefret ederim lakin yalan dahi olsa bazen mutluluk gereklidir belki de. Unutulmayacak Bir Adam ise kısacıktı ama anlam doluydu. Anton gibi yaşasak yaşayabilsek ne güzel olurdu. Günümüz insanı böyle değil. Olması mümkün müdür bilemiyorum ama artık kapı komşumuzu bile tanımadığımız bir dönemde yaşıyoruz. Hani Türk pop müziği 10 yıl geriye dönse çağ atlar gibi bir şey deniyor ya, kullanılan tam kalıbı hatırlayamadım. İnsanlık da bir iki asır geriye dönse çağ atlamış oluruz bence.

Sahaf MendelStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20228,3bin okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Raven