"Kardeşim Rüzgar Kardeşim Deniz"
“Eşitliği olmayan bir savaşta, yasa, güçlülerin safında yer alıyordu.” (s. 132)
“Beklemek zorundaydı. Kaç gün? Yanıt, yazgının elindeydi.” (s. 178)
“Tek bir şey vardı artık: Umut! Ona güç verebilecek biricik şey buydu.” (s. 179)
Yazarın okuduğum diğer üç kitabı; Şeker Portakalı (iki kez), Güneşi Uyandıralım ve Delifişek’ten sonra ‘Kardeşim Rüzgar, Kardeşim Deniz’ sıradaki kitabım olur. Kitap ile ilgili yorumum tabi ki bir Zeze kadar keyif alamadım, tabi ki Zeze kadar hissedemedim ve tabi ki Zeze’nin hikayesi kadar beğenemedim ama nihayetinde farklı bir kitap, farklı bir eser. Bir yazarın her eserinden aynı tadı alacağız diye bir kural, kaide bulunmuyor.
Ancak şunu çok net söyleyebilirim ki; bu satırları yazarken şu an Zeze’yi özledim, özlediğimi farkettim, belki de depreştirdim.Tekrar mı okusam üçüncü kez acaba? :))
Özledimm seni canım Zeze..
Ve yine kalbinden öpüyorum seni canımm Zeze..
Ve de seni hep seveceğim canım Zeze..
Şeker Portakalı kitabının yazılış serüveni beni oldukça etkilemişti; bu kitap serisine ve Zeze’ye olan sevgim ve bağlılığım buradan geliyor da olabilir. Şöyle ki; yazar sıkıntılı geçen çocukluk yaşantısından izler barından bu eseri on iki gün gibi kısa bir sürede yazıyor ve “yirmi yıldan fazla bir süre onu içinde, yüreğinde taşıdığını” yani yaşam devam ederken bir yandan da Şeker Portakalı’nın yüreğinde yazılmaya devam ettiğini belirtiyor. Çok etkileyici değil mi? :)
Kitaba dönersek, kitabı İzmir’de okumuştum ya da dönüş yolunda. Canım deniz kenarında, denizin içinde, denizle birlikte ve hep denizle...
Adını çok sevmiş olmalıyım, güzelim Ege, güzel İzmir’e giderken yanıma alma nedenim bu olmalı.. İşte bu kitap bir yerde buna değiniyor; toprağı bırakıp denize giden ve mavide kaybolan bir adam/karakter, özetle. :)
Deniz sevenlere ve okumak isteyenlere keyifli zamanlar diliyor ben.
Kardeşim Rüzgar Kardeşim Deniz 
José Mauro de Vasconcelos
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.