“ Sonuna kadar izle!” yazıyordu, emir kipiyle. Bir an kaybolup, ardından bir sonraki cümle belirdi. “Kayıp seni yutar.” Kayıp demekle neyi kastettiği anlaşılmıyordu ama yutulmak düşüncesi pek hoş değildi. Herhalde bu iki cümle arasındaki “yoksa” bağlacı atlanmıştı. “ Kaseti ortasında izlemeyi bırakma, yoksa başına feci şeyler gelir,” diye tehdit
