"Size, lâpa lâpa karın yağdığı bu aralık ayında, odalarında çıtırdayarak yanan ateşin başında oturmuş, örgülerini ören bu dört kardeşin görünüşlerinden de kısaca bahsedeceğim." alıntı.
Bütün roman boyunca içinde bulunduğum o hissiyat; tatlı bir kış gecesi, sıcacık battaniyemle cam kenarına oturmuşum ve lapa lapa yağan karı izliyorum. O sırada tabii bu dört kız kardeş de bana hikayeler anlatıp duruyor. Çok güzeldi gerçekten, yabancı çocuk klasiklerindeki bu hissiyat... Bilmiyorum beni çok sarıyor... Özlemişim.
"Oturdukları oda eski, rahat ve çok sade eşyalarla döşeli bir yerdi. Yerde solmuş bir halı, duvarlarda da birkaç resim vardı. Raflar kitaplarla doluydu. Evin pencerelerinden kasımpatları ve kış gülleri görünüyordu. Sıcacık ve sevimli bir havası vardı odanın."
"Eskiden ne kadar mutlu olduklarını düşündü. Artık paranın satın alamayacağı şeylerin aslında ne kadar değerli olduğunu anlamıştı. Asıl mutluluk kaynakları sevgi, güven, huzur ve sağlıktı."
"Jo ile Laurie hediyelerini göstermek için onu pencerenin önüne taşıdılar. Bütün gece uğraşarak bahçede kocaman bir kardan kız yapmışlardı. Kızın başının çevresi çiçeklerle süslenmişti. Bir elinde yemiş dolu bir sepet tutuyordu. Diğer elinde ise yepyeni notalar vardı."
"Bu dünyada da bazen masal kitaplarındaki kadar güzel şeyler olabilir."
"Bundan sonra olanlar artık o kadar önemli değildi. Kalplerden taşan sevinç, geçmişin bütün acılarını unutturdu."
"Ömürlerinde o kadar güzel bir Noel yemeği yememişlerdi. Hannah hindiyi nar gibi kızartmış, çevresini de güzelce süslemişti. Erik tatlısı ise insanın ağzında eriyordu.
"Kafam o kadar karıştı ki," dedi Hannah, "tatlıyı kızartıp hindiyi de şekerlemediğime şükredin."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.