" Önce kayayı delen incire bak, sonra da içine çöreklenen umutsuzluğa. Bu dünyayı yüklenmene gerek yok, taşıyamazsın. Bir ağacın toprağa tutunan köklerine dokun, onlardan daha zayıf değilsin. Başını kaldır ve yürümeye devam et. Hayatın bin bir rengi var, solan yaprakların bile... Öyleyse pencereni aç yıldızlara. Dışarı bak ey ruhum,bir parça gökyüzü ve çokça umut var orada. Kayalar bile içinde bir tohum taşırken senin bu katılığın niye?"
Sayfa 32 - Çolpan KitapKitabı okudu
·
134 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.