Okumak icin aylarca dogru zamanin gelmesini bekledigim Oguz Atay eserlerine nereden baslamam gerektigini bilmiyorken sevgili Oguz Akturk'un ( 
Oğuz Aktürk ) okuma rehberi videolariyla karsilastim. Bana temel olusturmasi icin gereken kitaplari okuyunca nihayet zamaninin geldigini dusunup aldim elime Korkuyu Beklerken'i.
Bu hikaye kitabinda islenen konulari ve cikarmam gereken ana dusunceyi anlamakta basta gucluk cektim. Her hikayenin bitisinde bi yarim kalmislik eksiklik duygusu kaldi bende. Tadi damagimda kaldi kisaca. Hikaye okumaya alisik olmadigimdan sanirim, birdenbire bitince anlatilan olay huzunlu hissettirdi bana. Bknz: postmodernizme gecemeyen biri..
Yalnizliklariyla one cikan karakterlerin ic dunyalarini anlamak gunumuz toplumunda birbirine yabancilasmis bizler icin oldukca kolay olmaliydi. Amma velakin benlikleriyle basbasa birakilmis soyutlanmis ana karakterlerimizin dusuncelerini anlamak, onlarin yerine kendimizi koymak elbette ki Oguz Atay gibi bir ustadan islendiginde kolay olmadi. Tum bunlara ragmen okuyucuyu kendine baglayan bir ictenlik vardi tum hikayelerde. Tam olarak bu yuzden cok severek okudum kendisini. Yapmacikliktan uzak, yakin bi arkadasimla dertlesme havasindaydi her sey. Su gibi akip giden sayfalarin ardindan bana derin dusuncelere dalmak kaldi.
Bana gore bir kitabin basarili olduguna karar vermek icin en buyuk olcutu hakkinda dusundurmesidir. Kitabin son sayfasini bitirip kapagini kapattigimda 'Ben burdayim Oguz Atay, artik yeni bir okurun var.' dedim icimden.
Kesinlikle her okurun tatmasi gereken bi zevkmis Oguz Atay'i okumak. Hic suphesiz herkese oneririm, bu kitabi okumayi ertelemeyin.
Yazim yanlislarim olduysa kusura bakmayin. Keyifli okumalar dilerim :)
·
160 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.