Sabahın köründen akşama dek koşturan, çok büyük işlerin peşinde boyunbağı bağlayan, kendi kulvarında at yarıştıran bizleri gülünecek şeylerin ayırdına varmamız için ayıktırıyor Ferhan Abi.. Birden olaylardan kanat çırpıp leylek gibi sıyrılıp yükseklere çıksak, baksak aşağıya aslında durum ne kadar gülünç.. Sonuçta biz çok önemli işler peşinde koşarken, ileriye dönük çetrefilli planlar yaparken, bu gülünç koşuşturmamıza bir şaka gibi son veren Azrail de bir kara mizahçı değil mi sanki??
