Bir kuş olup uçamamak ve bir insan bedenine ve kaderine sahip olmak ne kadar kötü bazen, sadece bunu diyebiliyorum kendime. Kocaman insan , dünyayı yıkan insan, atomu parçalayıp dünyayı yıkan insan, ışık hızıyla yarışıp güneşe kafa tutan insan, tüm tanrıları gökten indirip , tatlarına oturan insan. Bu kocaman şey nasıl bu kadar çaresiz kalabiliyor bir duygu karşısında? Özlemek çok tatifsiz bir birşey. Ne kitapların yazdığıdır bu, ne de dillerin söylediği. Belkide kelimeler çaresiz ya da eller beceriksiz . Anlatamamışlar. Zehirse neden bu kadar tatlı, Ab-ı hayat ise neden bu kadar acı.