Emrah Ece "Bozkır Hikayeleri" adı altında yine nice halk hikayelerini bizlere sunmuştu. Bu sefer ise "Yer-Su Hikayeleri" ile karşımızda. Yine nefes kesici yine heyacan verici hiç sıkılmadan okuyacağımız bir eser olmuş. Yazar, kitabın İlk Söz'ünde "çocuk hikayecisi yazarı" yaftasını boynuma asmak istemesem de çocuklar da okuyabilsin diye ölçülü yazıyorum demiş. Ben Bozkır Hikayeleri'nde bazı hikayeleri kardeşime okumuştum, severek ve ilgi ile beni dinlemişti. Kültürümüzü bilerek büyüyor en önemlisi de farkında olarak hayatına devam ediyor. Biz büyükler için de küçükler için de bu tarz hikayeleri elzem buluyorum. Kendi ruhumuz, bir parçamız olarak görüyorum. Hikayeleri okurken bir Türk çadırının yanında ateşin başında destanlar, halk hikayeleri dinleyen biri gibi hissettirdi bu kitap bana. Ruhum kâh Erlik Han ile kâh albızlarla, cadılarla savaştı. En beğendiğim ve beni en derinden etkileyen, Tatar ve Kazak sahaları hikayeleri oldu. Böyle şahane hikayelerle bizi kavuşturduğu için yazarın ruhuna sağlık diliyorum. Kalemi var olsun.