“Yine de gündüzün sessizliği ve aydınlığı ,insana ,gecenin kargaşası ,gürültüsü kadar garip geliyordu;ağaçlar öylece duruyor,Çiçekler öylece duruyor,önlerine bakıyorlar,gökyüzüne bakıyorlar,ama hiçbir şey görmüyorlardı,gözsüzdüler,bu yüzden korkunçtular.
Sayfa 165
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.