İçimde öyle bir yokluk öyle bir yalnızlık vardı ki
Aklımı susturmak elde değildi
Düşündükçe deli oluyordum
Şahidi yoktu beraberliğimizin, tanıksızdı.
Yoksa kurulmuş bir düşmüydü? Ya da görülmüş bir rüya mıydı?
Saatte geçti...
Zaman da bitti l
Yokluğun ağır basıyordu
Bir sesler vardı başımın üstünde
Dozu arttırın, dozu arttırın diye
Buda neydi şimdi
Sevda tımarhanesinin hiç sakinleşemeyen hastası diyorlardı.
Ben miydim ?
Sayfa 10 - Ateş yayınları