çoğalan, karışan, çelişen zaman...
Gündelik hayatımızda iyi şeylere ne ölçüde denk geliyoruz bilmiyorum ama iyi kitapları, iyi insanlara denk gelmeye tercih ettiğim bu günlerde sanırım iyi bir kitaba denk geldim. Aramızda birilerinin storysini izlemekten yeni çıkan kitaplara bakmaya zamanı olmayan arkadaşlar olur diye, onların da görmesi adına, bir de inceleme yazdım.(İyi düşünmüşüm değil mi, her neyse konumuz bu değil şimdi...) Konu story de değil bu arada yeni kitapların fark edilecek miktarda okunmamasına sitem ettim sadece mazur görün...
O yüzden biraz sitemle biraz da öykülerin verdiği zaman ötesi okuma hazıyla, sizi Krems şehrinin Tuna Nehri omuzlarından gerçekleşecek olan yolculuğuna davet ediyorum...
"kar, küçük kadim şehrin sıkıcı durağanlığını daha da boş kılıyor ve mevcut ânı, o akşamı, sanki geçip gitmiş, tinsel ve sessiz bir hatıra gibi yaşamaya itiyordu, yumuşacık bir hiçliğin beyazlığı, gerçeğine değil fakat hafif ve uzak bir imgeye benziyordu." diye hafif de titreyerek yazarımızın üslubuyla tanışın ilkin... Çünkü kendisi zamanın ve insan belleğinin sınırlarını zorlamak bir manada da kitabın ismini aldığı gibi zamanı bükmek veya kırmak derecesinde bir derinliği olan özgün bir üsluba sahip.
Roman olarak Proust'un kitaplarından aldığım hazzın bir benzerini bu kitapta aldım ve okuyanlar bilir bu üslubu ve lezzeti diğer kitaplara nazaran bir başkasına aktarmak daha zor oluyor, bundan dolayı birkaç örnek vererek incelemeyi bitiriyorum, sakın ağzınıza bir parmak bal çalıp kaçtığımı düşünmeyin... Kitabın olayı bu...
"Ses hatıranın yankısında kayboluyordu, dinlese de dinlemese de ara sıra aramızdan biri ya da öteki parkın durgun su birikintisine bir taş fırlattığında dalgalar eşmerkezli uzaklaşıyordu."
"Kıyamet'te, gelecek zamandan bahsederken, haber verildiği veya korkutulduğu gibi zamanın ortadan kaldırılacağı doğru değildir-fiilin bir zamanıdır, zamanın ortadan kaldırılması değildir, bilakis tüm olası ve hemhal zamanların çoğalması, karışması, çelişmesidir; yaşam -veya ölüm baş döndürücü incecik bir toz bulutudur."
"Kelimeler - kimin, başkalarının, hiç kimsenin; kelimeler hava ve mevsimler gibidir, kimseye ait değildir. Büyük karmaşayı için de barındıran küçücük kafa için çok fazla. Bir cevizin içinde tüm evren, onu masaya biraz kuvvetle vurmak yeter, kırması o kadar kolay. Ancak bu esnada içi olgunlaşır, gitgide daha körpe ve lezzetli olur ve kabuğun altında da bir şeyleri algılar ve kavrar."
İyi okumlarrr...
Krems’te Bükülü Zaman 
Claudio Magris
··
506 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.