Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Gönderi
Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi
Geçmişimiz kapalı bir sandık; açılmayı, çözümlenmeyi bekliyor sessizce. Geçmiş diyoruz; fakat “geçmiş”, geçmişte kalmıyor. Ağacın köklerinin toprağa sımsıkı tutunması gibi; yaşadığımız acı anılar, duygusal ihtiyaçlarımızın sağlanmaması bedenlerimizin çeşitli yerlerine tutunuyor. Tahta kuruları ağacı nasıl içten fet ederek oyuyor, kurutuyorsa; içimizde yaşanan depremler, yangınlar da bizlere aynısını yapıyor. Anlam vermeye çalışıyorsun, zihnin bulanıyor yavaş yavaş, bir türlü çıkar yol bulamıyorsun. Kendine saldırmaya başlıyorsun; Ben neden böyleyim? Niçin diğer insanlardan farklı hissediyorum? Parçasını kaybetmiş puzzle gibiyim. Tamamlanmak istiyorum, lakin o eksiği bulamadığım için hep bir yanım boşta kalıyor. Mal mülk edinmede, statü sahibi olmada, sevgili edinmede arıyorum. Olmuyor, dolduramıyorum onu, sürekli sorunlar çıkıyor. Başımı alıp gitmek istiyorum. Kendimden bile uzaklara, taa ötelere kaçmak. Belki o zaman kurtulurum hapishanemden. Belki o zaman içtenlikle güler yüzüm. Böyle yaparak kurtuluşu yanlış yerde mi arıyorum yoksa? “Yaşadığın yeri cennet yapmazsan, kaçtığın her yer cehennemdir” demişti şair. Ama ben hep birilerinin yaralarını sarmaya çalışmıştım, uçurumdan düşme ihtimalini sezdiğimde ellerinden tutmuştum, bana nasıl yaklaşılırsa yaklaşılsın kimsenin kötülüğünü istememiştim. Fedakardım, elimden gelen her şeyi yapardım. Hayatımda olan kişiyi yargısız, infazsız dinlerdim. Dünyada yalnız olmadığını, anlaşıldığını, sevildiğini doyasıya hissettirirdim. Kaderin bizi denk getirdiklerini gerçekten düşünür, dert edinirdim. Bir insan, bir insanın içi kan ağlarken zaten nasıl boş verebilirdi? Kayıtsız kalan çoktu, ama ben onlardan olamazdım, yakıştıramazdım yüreği parçalanan kişiyi umursamamayı. Bütün bu iyi niyetlerime, güzel davranışlarıma rağmen neden cehennemi yaşıyordum? Okuduğum bir kitapta “Yaşamları boyunca bazı şeylerin ancak bir yudumuna kavuşmanın bedelini özünden, iliğinden ödemek zorunda olanlar vardır” yazıyordu. İrkilmiş, afallamıştım satırlarla göz göze geldiğimde. Meğerse hep başkalarını ön plana almış, kendimi geriye itmişim, ötelemişim. Ufak ilgi kırıntıları , sıcaklık görme adına bütün benliğimle teslim olmuşum. Mahmuzlarını koparan at misali herkese koşmamın altında yatan sebebi aradan uzun zaman geçince anladım. El bebek gül bebek büyütülmüştüm, bir dediğimi iki etmezlerdi. Çocukluğun nasıl geçti dediklerinde, “mutluydum, keyifli zamanlar geçirdim” derdim. Eskiye dair pembe tablolar çizdiğim halde ne eksikti bende, neye doyamamıştım soruları zihnimi kemirip durmuştu. Daima kendimi suçlamıştım. Değer verilecek hangi yönüm vardı? İnsanlar beni neden önemsesindi ? En ücra, en gizli anılarımı birine söylemenin ne etkisi olacaktı? Dinlenilmeye, vakit ayrılmaya layık konular değildi benim nazarımda. Ser verip sır vermemeliydim. İstesem de veremezdim; çünkü başımdan neler geçtiğini bilmiyordum. Dile getirecek sözcüklerin dağarcığımda olmamamasını, katılaşmışlığın bütün hücrelerimi ele geçirdiğini hangi kelimeler anlatmaya yeterdi? Tıpkı kangren geçirip ayakları tamamen kesilen hasta gibi, benim duygularla bağlantım kesilmişti. Bunun yaşattığı tahribatı, sancıyı, sıkışmışlığı duyumsayabiliyor musunuz?
Merhaba sevgili kitap dostlarım. Okuduğum çalışmanın uyandırdığı çağrışımları ortaya koymaya çalışarak girizgah yapmak istedim. İfade ettiklerimden kitabı bir roman ya da öykü sanmış olabilirsiniz. Aslında tamamen bilimsel verilere dayanan, belgelere, yaşanmış gerçek hayat hikakelerine (anılara) dayanan psikoloji türünde yazılmış bir eser. Harvard Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğinde çalışanların, alanında uzman birçok akademisyenin övgülerine mahzar olmuş. Yazarın ele aldığı her konuyu danışanlarının yaşanmışlıklarından, senelerdir birikimlerinden yararlanarak ortaya koyması pür dikkat odaklanmayı, çok önemli dersler çıkarmayı sağlıyor. Çocukluğunuzda gerçekleşmeyen, hatırlamadığınız noktaları keşfetmenizde oldukca işlevsel. Kitap yalnızca duygusal ihmali ele almıyor, aynı zamanda en iyi tedavilere ket vurabilecek kronikleşmiş kendini sevme eksikliğiyle mücadele edebilecek araçlara ihtiyaç duyan terapistler için yazılmış. Ufuk açıcı, okuduğum kitaplar arasında en iyilerinden birisi diyebilirim. Şu konu başlıkları ele alınmakta; Öncelikle çocuklukta ve yetişkinlikte duygusal ihmalin birçok somut örneği, etkileri ortaya konuluyor. Yeterince iyi ebeveyn ne demek, sağlıksız ailelerden farkı nedir tek tek açıklanmakta. 2. Bölümde “Boşluk hissine neden olan on iki davranış şekli birer birer anlatılıp, her anlatılan başka yönleriyle anılarla eşleştirilmekte ve sorunların temel sebepleri irdelenmekte. Narsist ebeveyn, otoriter ebeveyn, izin verici ebeveyn, yaslı ebeveyn, bağımlı ebeveyn, işkolik ebeveyn, ailede özel ihtiyaçları olan bir çocuğun ebeveyni, mükemmelliyetçilik odaklı ebeveyn, sosyopat ebeveyn, çocuk olarak ebeveyn, iyi niyetli ancak kendini ihmal eden ebeveyn alt başlıklarına ayrılıyor. 3. Bölüme geldiğinde ihmal edilmiş çocukların yetişkin olduğunda yaşadığı boşluk duygusunun nedenleri, örnekler, kendilerini gösterme biçimleri, oluşum süreçleri mercek altına alınıyor. Bu şekilde büyümüş olan yetişkinlerin karşı bağımlılık, gerçekci olmayan öz değerlendirme, kendine şefkati olmayan ama başkalarına şefkat dolu, suçluluk ve utanç, kendine yönelik öfke ve kendini suçlama, kendini ve diğerlerini beslemede zorlanma, zayıf öz disiplin, zayıf farkındalık ve duyguları anlamama gibi özellikleri açık bir şekilde anlatılıyor. Üzerine düşündükçe, çevrenizdeki örneklerine baktıkça ne denli mühim yerlere parmak bastığını anlıyorsunuz. Tabii sadece genel resmi çizip işin içinden nasıl çıkıyorsanız çıkın demiyor. Bir sonraki bölümünde değişimin nasıl gerçekleşeceğini, değişim için faydalı olacak faktörleri sıralıyor. Öz disiplin, şefkat, duygularını tanıma ve adlandırma, duyguları izlemeyi öğrenmek, kabul etmek, güvenmek, etkili şekilde duygularını ifade etmek için birçok farklı örnek verilmekte, tablolarla neleri uygulayabileceğiniz gösterilmekte. Kendinize, diğer insanlara, yahut ilerde olacak çocuklarınıza iyilik yapmak istiyorsanız şans verirmeniz yararınıza olacaktır. Güzel muhabbetle, sevgiyle kalın.
·
197 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.