Cemiyetin faaliyetleri kadınlara sadece çalışma imkanı da sunmaktaydı. 1918 yılında biri 15 biri 18 yaşında 2 kimsesiz ve evsiz kızın, hem çalışmaları hem de yaşayabilecekleri bir yer bulunması için padişah tarafından cemiyete yönlendirilmeleri de, cemiyetin bu imkanları sunmada başarılı olduğunu ve devletin en üst makamlarının da ilgisini çektiğini göstermekteydi.
Devletle cemiyet arasındaki ilişki bu örnekteki gibi bireysel yardımlarla sınırlı kalmamış, özellikle 1917 yılında kurulan Kadın Amele Taburları ile birlikte kurumsallaşmaya başlamıştı. Harbiye Nazırı Enver Paşa’nın emriyle 1917 yılında İstanbul ve çevresinde “Kadın Birinci Amele Taburu” kurulmuştu. Cephe gerisinde hizmet verecek bu taburlara seçilecek kadınları belirlemek ise, bir görev olarak İstanbul’da Kadınları Çalıştırma Cemiyet-i İslamiyesi’ne, taşralarda ise Mahalli İdare Meclislerine verilmişti.
Sayfa 96Kitabı okudu
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.